2e reisverslag.

Lieve mensen, allemaal bedankt voor jullie reacties!

Er is niet veel nieuws, maar wat er is, willen we graag met jullie delen.
Zoals beloofd zal ik beginnen met de doop.
Nou, dat was een zeer sobere aangelegenheid, waarbij alleen de naaste familie aanwezig was.
De dopeling was een volwassen man, waarvan de schoonvader de week daarvoor was overleden.
Eigenlijk zou hij door hem gedoopt worden, maar nu werd hij gedoopt door zijn zwager
en Patrick. ( Bij de “gemeente” waar Patrick en Hanneke bij horen, kan iedereen dopen
en ook voorgaan in de dienst. Er zijn geen rangen en standen, iedereen is gelijk).
Na een kort woordje van Patrick en van de dopeling, gingen de drie het zwembad in.
De dopeling stond in het midden, met gekruiste armen voor de borst en hij werd door Patrick en zijn zwager letterlijk ondergedompeld.
Er werd nog gebeden en gezongen en daarna hadden Hanneke en Patrick voor soep en broodjes gezorgd.
Vorige week zondag hebben we een doopdienst meegemaakt in de kerk van Hanneke en Patrick en dat was andere koek.Uiteraard werd er ook gebeden en gepreekt, maar ook swingend gezongen, twee meisjes dansten tijdens het zingen en het was een heel vrolijk en blij gebeuren. Patrick was blij dat we meegingen, want Hanneke was ziek (het Zika-virus?) en nu konden wij tijdens de dienst op de kinders passen, hij moest immers dopen.
In de kerk is een bad, waarin de 8 dopelingen, gekleed in een witte “jurk”, op dezelfde manier gedoopt werden zoals ik hierboven beschreef. De sfeer was heel ontspannen. Leuk om mee te maken.

's Zaterdags vroeg Patrick of we met z'n allen boodschappen wilden doen in Paramaribo.
Riet en wij vonden dat een prima idee. Eerst gingen we naar de markt en daarna reed Patrick, dachten wij, naar de supermarkt. Mooi niet dus. We dachten dat hij een andere route nam, maar dat bleek niet het geval te zijn.
Hij reed naar een plek aan de Surinamerivier waar je met korjalen een tochtje kon maken.
We hebben heerlijk met de boot “gereden” ( geen taalfout, een boot rijdt hier op het water!!!!!) en zelfs nog dolfijnen gezien. Tuimelaars met roze buikjes, heel leuk.
Jammer genoeg hadden we geen fototoestel mee, dus dat moeten we nog maar een keertje overdoen.

Door de week vermaken we ons prima.
We staan om 7.15 uur op, ik zwem van 7.30 tot 8.00 uur, Ad downloadt de krant en zorgt voor het ontbijt. Na het ontbijt gaan we weer schuren. Om 9.30 uur koffietijd en dan tot 12.00 uur hetzelfde verhaal. Isaac en Deodath helpen nog steeds mee, vooral Isaac is een doordouwer!
Dan douchen, lunchen, de tantes koken lekker!, en een uurtje rusten.
's Middags helpen we Karan, Jeromy en Krishan met bijles en huiswerk en vaak ga ik daarna nog een half uurtje zwemmen. Ad gaat drie keer in de week om 17.00 uur hardlopen!
Verder lezen we voor en doen we spelletjes met de bewoners.

Deze week is er iemand van een verffabriek/schilderbedrijf langsgeweest en hij heeft advies gegeven over de te gebruiken materialen. Hij maakt een berekening van de kosten en Hanneke hoopt dat de directeur wil sponsoren. We hopen maar dat dat gaat lukken en dat we de verf deze week kunnen halen.
Waar ik komende week ook aan ga beginnen, is het maken van protocollen die de stichting moet hebben. Er zijn zeer summiere, vage regels door de regering voorgeschreven, maar met de informatie die ik van mijn zus heb gekregen, kunnen we er vast iets moois van maken :)
We gaan komende woensdag ook nog een ochtendje kijken op de basisschool van Juromie en Krishan, en een kijkje nemen op het bedrijf waar Patrick werkt.

Wat heel leuk was, was de Taekwondoles die de leraar van de kinderen van Patrick en Judith, die
daarmee zijn begonnen, kwam geven aan de bewoners.
De bewoners zaten in een grote kring en hij deed heel eenvoudige oefeningen voor, die iedereen die dat kon, na enige aarzeling, meedeed. Ze werden steeds enthousiaster en genoten er echt van.
Waarschijnlijk wordt dit wel vervolgd. De leraar, die dit hier voor het eerst deed, was ook erg enthousiast en gaf aan dat hij dit vaker wilde doen.
Wat wel opvalt, is dat de verzorgsters zelf wel meedoen, maar niet de bewoners die moeilijk kunnen bewegen, meehelpen. Wij deden dat wel en je zag dat ook zij ervan genoten.
Ik schrijf “zag”, omdat een aantal bewoners niet of heel moeizaam kan praten.

Helaas hebben we afscheid moeten nemen van de een na jongste bewoner. Omar, die pas was gekomen, bleek ook geestelijk te zwaar gehandicapt te zijn. Hij is terug naar huis, maar wat er nu met hem gaat gebeuren, weten we niet.

Verder is er een nieuwe lift geplaatst! Er is drie jaar voor gespaard en nu was het eindelijk zover. De bewoners die niet op hun billen of lopend de trap af en op konden, moesten 5 dagen boven blijven. De kinderen die naar school moesten en die dat ook niet konden, werden naar beneden en naar boven gedragen.
Maar dat hadden ze er graag voor over, de meeste bewoners kunnen de lift nu zelf bedienen, een grote vooruitgang! Uiteraard werd de lift plechtig in gebruikgenomen en werd er een biertje op gedronken. Patrick drinkt geen bier, dus Ad was de aangewezen persoon om dat samen met de installateurs te doen!

Morgen, maandag, vieren de Chinezen Nieuwjaar.
Dat is de enige dag in het hele jaar dat de Chinezen vrij zijn!
De meesten hebben winkels en die zijn echt alle dagen van het jaar open.
Maar ook de scholen en bedrijven zijn dicht. Het is een soort nationale feestdag.
We zijn benieuwd of er nog veel vuurwerk aan te pas komt.

Tot slot nog wat leuke Surinaamse weetjes.
Wandelen: met de auto een ritje maken
Trui: kan net zo goed een T-shirt zijn
Op de markt koop je een “hoopje” sinaasappels, tomaten etc. Het fruit ligt keurig in een bergje gestapeld, er wordt niet gewogen.
Als iemand je goedendag wenst, kan je ook antwoorden met: “ja,ja”.
Je “zet” iets weg; iets “neerleggen”, “wegleggen” of “ergens indoen” wordt niet gebruikt.
“Je hebt mijn auto gekust” betekent dat je ertegenaan bent gebotst!

Volgende keer weer meer!