tweede reisverslag
Blijf op de hoogte en volg joke
24 Februari 2015 | Nepal, Kathmandu
2e Reisverslag 22-2, met vertraging geplaatst vanwege slechte internetverbinding!
Dank jullie wel voor alle reacties!
Sinds zaterdag 7 februari zitten we in Alena's appartments in Patan (Lalitpur), een stadje ten zuiden van Kathmandu aan de andere kant van de Bagmatirivier
We hebben een grote kamer, delen keuken, badkamer en toilet.
Andere bewoners: Astrid en Ellen, twee Belgische meiden die ergotherapie studeren en bij SCGP hun afstudeerproject doen, tot afgelopen woensdag Myrte, logopediste, een Nederlandse. Ze heeft al 3 maanden in India vrijwilligerswerk gedaan, is hier begonnen, maar heeft besloten te stoppen omdat het weinig zin heeft vanwege het taalprobleem. Jammer.
En niet te vergeten Daniël, een Duitse jongeman, fysiotherapeut, ook als vrijwilliger werkzaam op het project.
Allemaal erg aardig, heelgezellig en het voelt een beetje alsof we in een studentenhuis wonen.
We zitten in een leuke buurt tegenover de Banglamukhitempel, midden tussen de plaatselijke bevolking.
Overal tempels en tempeltjes, smalle straatjes met allemaal winkeltjes en druk verkeer.
We lopen elke dag samen via Durbar Square naar de opstapplaats voor het busje van SCGP, vlakbij het busstation. Durbar Square is een groot plein met diverse tempels, een museum en een paleis. (Durbar betekent paleis).
Om eroverheen te lopen, heb je een soort pasje nodig. Wij zijn “residents” en hebben een “pasje”, een papieren kaartje dat zo'n 2 maanden geldig is.
Ook nu moesten we onze paspoorten weer laten zien, net als bij het kopen van de simkaart . Onze namen en ons paspoortnummer werden keurig genoteerd, voor wat het waard is!
We hebben het museum en het paleis bezocht. Dat was echt de moeite waard.
Vooral het museum. De dingen zijn heel mooi geëxposeerd en overal staat er informatie in het Engels bij. Ook zijn er overal zitbankjes bij raampjes, zodat je een prachtig zicht hebt op de tempels van het plein.
Op het project ben ik tot nu toe in de klas van Gita, de betere kinderen wat leren betreft, en Ad assisteert in de computerklas.
Ik vind het leermateriaal erg pover.
Gita vroeg aan mij om files, dossiers van de kinderen te maken, de gegevens staan in hun dossier, maar er moet ook in komen te staan hoe ze nu functioneren en hoe ze zich ontwikkelen.
Dus een onmogelijke taak omdat ik de kinderen nog helemaal niet ken en geen idee van hun ontwikkeling heb. Uiteindelijk samen met Gita één file gemaakt van één van de leerlingen.
Ik heb ook foto's gemaakt van de kinderen die nog geen foto hebben voor op het magnetische bord.
Op dat bord worden elke ochtend door één van de kinderen de foto's en namen opgehangen van de kinderen onder picto's ( pictogrammen) van een jongen, een meisje en een ziek kind, zodat iedereen weet wie er zijn.
Ook hangt Gita picto's op van de activiteiten, aangevuld met geschreven tekst als er geen picto van die activiteit is.
Misschien nog een activiteit voor mij????? Ook zoek ik voor Gita afbeeldingen en kleurplaten op internet die te maken hebben met het “project” waar ze mee bezig zijn. Dat kan eigenlijk alleen thuis, want wifi dat er zou moeten zijn, werkt niet echt op het project.
Verder help ik met eten geven en begeleid ik kinderen individueel, als dat kan, met leeractiviteiten.
Heel apart is dat Gita af en toe verdwijnt en dan blijkbaar een bespreking heeft met iemand van de staf. Vaak improviseer ik dan maar wat, zing liedjes, doe wat ontspanningsoefeningen of gezelschapsspelletjes die de kinderen leuk vinden. De kinderen gaan tussendoor ook naar fysiotherapie en de computerklas. Er is ook een soort assistente in de klas die de praktische dingen doet, zoals de kinderen naar het toilet helpen, eten opscheppen, drinken inschenken, tafeltjes schoonmaken na het eten, enz.
Gonnie, een Nederlandse vrijwilligster heeft vorige week vrijdag afscheid genomen, jammer dat ze weggaat.
Ze heeft geprobeerd de leerkrachten en het team het belang van ontspanningsoefeningen, het genieten van muziek en bewegen duidelijk te maken.
Vervelend is dat ik blijf hoesten, ik was zelfs een paar dagen mijn stem kwijt en ben een dagje thuisgebleven.
Elke dag is er op andere tijd electriciteit en dus internet. Per 24 uur is er 13 uur electriciteit en dus internet.
Alena heeft een schema in de keuken opgehangen zodat we weten wanneer het licht aan en uitgaat!
Apart hoor, we lopen 's avonds vaak met een zaklantaarn naar een restaurantje of door het trappenhuis, want tussen 18.00 en 18.30 uur is het donker.
Gelukkig zijn er hier en daar in ons gebouw wel solarlampen.
We hebben een leuke “stadswandeling” gemaakt door Patan en kwamen op allerlei pleintjes en liepen door steegjes met iedere keer nieuwe dingen om te zien. Overal vind je tempels!
We hebben ook de Gouden Tempel bezocht. Indrukwekkend.
Toevallig was er ook nog een of andere ceremonie: er kwam een optocht binnen van mooi aangeklede mensen met een soort parasol en schalen met offertjes. Mooi om die rituelen te zien, hoewel we geen idee hadden wat de betekenis ervan was.
Nepal is echt een derde wereldland. Erg arm. Niet iedereen heeft stromend water, bijna alles wordt nog handmatig gedaan, geen stofzuigers of wasmachines.
Als je op de “rooftop” zit, zie je vrouwen de was met de hand doen en dat kinderen in de teil gewassen worden. Er zijn overal hele kleine, volgepropte winkeltjes, fietsen zijn vaak omgebouwd tot rijdend winkeltje, evenals handkarren en er is heel veel straatverkoop.
De houtbewerkers, koperslagers, schilders en andere vaklieden, doen ook alles nog met de hand.
Bij de huizenbouw zijn het vaak de vrouwen die grote draagmanden met stenen of andere materialen naar de bouwplek sjouwen, terwijl de mannen ze vullen!
De spullen om te verkopen liggen en staan vaak buiten voor het winkeltje, binnen is het vaak donker en kan je je kont niet keren!
Maar er zijn ook ook heuse supermarkten en winkelcentra voor de meer welgestelden. Ook wij
doen daar wel boodschappen, maar fruit en groente kopen we vaak op straat. Afdingen is een must!
Ook nu weer ervaren we het als heel bijzonder dat we dit allemaal meemaken.
Het is echt weer een totaal andere wereld dan Tanzania, Indonesië en Suriname.
Nou, jullie zijn weer op de hoogte van onze ervaringen.
Tot de volgende keer!
Dank jullie wel voor alle reacties!
Sinds zaterdag 7 februari zitten we in Alena's appartments in Patan (Lalitpur), een stadje ten zuiden van Kathmandu aan de andere kant van de Bagmatirivier
We hebben een grote kamer, delen keuken, badkamer en toilet.
Andere bewoners: Astrid en Ellen, twee Belgische meiden die ergotherapie studeren en bij SCGP hun afstudeerproject doen, tot afgelopen woensdag Myrte, logopediste, een Nederlandse. Ze heeft al 3 maanden in India vrijwilligerswerk gedaan, is hier begonnen, maar heeft besloten te stoppen omdat het weinig zin heeft vanwege het taalprobleem. Jammer.
En niet te vergeten Daniël, een Duitse jongeman, fysiotherapeut, ook als vrijwilliger werkzaam op het project.
Allemaal erg aardig, heelgezellig en het voelt een beetje alsof we in een studentenhuis wonen.
We zitten in een leuke buurt tegenover de Banglamukhitempel, midden tussen de plaatselijke bevolking.
Overal tempels en tempeltjes, smalle straatjes met allemaal winkeltjes en druk verkeer.
We lopen elke dag samen via Durbar Square naar de opstapplaats voor het busje van SCGP, vlakbij het busstation. Durbar Square is een groot plein met diverse tempels, een museum en een paleis. (Durbar betekent paleis).
Om eroverheen te lopen, heb je een soort pasje nodig. Wij zijn “residents” en hebben een “pasje”, een papieren kaartje dat zo'n 2 maanden geldig is.
Ook nu moesten we onze paspoorten weer laten zien, net als bij het kopen van de simkaart . Onze namen en ons paspoortnummer werden keurig genoteerd, voor wat het waard is!
We hebben het museum en het paleis bezocht. Dat was echt de moeite waard.
Vooral het museum. De dingen zijn heel mooi geëxposeerd en overal staat er informatie in het Engels bij. Ook zijn er overal zitbankjes bij raampjes, zodat je een prachtig zicht hebt op de tempels van het plein.
Op het project ben ik tot nu toe in de klas van Gita, de betere kinderen wat leren betreft, en Ad assisteert in de computerklas.
Ik vind het leermateriaal erg pover.
Gita vroeg aan mij om files, dossiers van de kinderen te maken, de gegevens staan in hun dossier, maar er moet ook in komen te staan hoe ze nu functioneren en hoe ze zich ontwikkelen.
Dus een onmogelijke taak omdat ik de kinderen nog helemaal niet ken en geen idee van hun ontwikkeling heb. Uiteindelijk samen met Gita één file gemaakt van één van de leerlingen.
Ik heb ook foto's gemaakt van de kinderen die nog geen foto hebben voor op het magnetische bord.
Op dat bord worden elke ochtend door één van de kinderen de foto's en namen opgehangen van de kinderen onder picto's ( pictogrammen) van een jongen, een meisje en een ziek kind, zodat iedereen weet wie er zijn.
Ook hangt Gita picto's op van de activiteiten, aangevuld met geschreven tekst als er geen picto van die activiteit is.
Misschien nog een activiteit voor mij????? Ook zoek ik voor Gita afbeeldingen en kleurplaten op internet die te maken hebben met het “project” waar ze mee bezig zijn. Dat kan eigenlijk alleen thuis, want wifi dat er zou moeten zijn, werkt niet echt op het project.
Verder help ik met eten geven en begeleid ik kinderen individueel, als dat kan, met leeractiviteiten.
Heel apart is dat Gita af en toe verdwijnt en dan blijkbaar een bespreking heeft met iemand van de staf. Vaak improviseer ik dan maar wat, zing liedjes, doe wat ontspanningsoefeningen of gezelschapsspelletjes die de kinderen leuk vinden. De kinderen gaan tussendoor ook naar fysiotherapie en de computerklas. Er is ook een soort assistente in de klas die de praktische dingen doet, zoals de kinderen naar het toilet helpen, eten opscheppen, drinken inschenken, tafeltjes schoonmaken na het eten, enz.
Gonnie, een Nederlandse vrijwilligster heeft vorige week vrijdag afscheid genomen, jammer dat ze weggaat.
Ze heeft geprobeerd de leerkrachten en het team het belang van ontspanningsoefeningen, het genieten van muziek en bewegen duidelijk te maken.
Vervelend is dat ik blijf hoesten, ik was zelfs een paar dagen mijn stem kwijt en ben een dagje thuisgebleven.
Elke dag is er op andere tijd electriciteit en dus internet. Per 24 uur is er 13 uur electriciteit en dus internet.
Alena heeft een schema in de keuken opgehangen zodat we weten wanneer het licht aan en uitgaat!
Apart hoor, we lopen 's avonds vaak met een zaklantaarn naar een restaurantje of door het trappenhuis, want tussen 18.00 en 18.30 uur is het donker.
Gelukkig zijn er hier en daar in ons gebouw wel solarlampen.
We hebben een leuke “stadswandeling” gemaakt door Patan en kwamen op allerlei pleintjes en liepen door steegjes met iedere keer nieuwe dingen om te zien. Overal vind je tempels!
We hebben ook de Gouden Tempel bezocht. Indrukwekkend.
Toevallig was er ook nog een of andere ceremonie: er kwam een optocht binnen van mooi aangeklede mensen met een soort parasol en schalen met offertjes. Mooi om die rituelen te zien, hoewel we geen idee hadden wat de betekenis ervan was.
Nepal is echt een derde wereldland. Erg arm. Niet iedereen heeft stromend water, bijna alles wordt nog handmatig gedaan, geen stofzuigers of wasmachines.
Als je op de “rooftop” zit, zie je vrouwen de was met de hand doen en dat kinderen in de teil gewassen worden. Er zijn overal hele kleine, volgepropte winkeltjes, fietsen zijn vaak omgebouwd tot rijdend winkeltje, evenals handkarren en er is heel veel straatverkoop.
De houtbewerkers, koperslagers, schilders en andere vaklieden, doen ook alles nog met de hand.
Bij de huizenbouw zijn het vaak de vrouwen die grote draagmanden met stenen of andere materialen naar de bouwplek sjouwen, terwijl de mannen ze vullen!
De spullen om te verkopen liggen en staan vaak buiten voor het winkeltje, binnen is het vaak donker en kan je je kont niet keren!
Maar er zijn ook ook heuse supermarkten en winkelcentra voor de meer welgestelden. Ook wij
doen daar wel boodschappen, maar fruit en groente kopen we vaak op straat. Afdingen is een must!
Ook nu weer ervaren we het als heel bijzonder dat we dit allemaal meemaken.
Het is echt weer een totaal andere wereld dan Tanzania, Indonesië en Suriname.
Nou, jullie zijn weer op de hoogte van onze ervaringen.
Tot de volgende keer!
-
24 Februari 2015 - 16:03
Sonja:
Niet te vergelijken met de luxe die wij allemaal hebben. Wat een ervaring.Blijf genieten!
-
24 Februari 2015 - 16:16
Lidy De Barbanson:
Mooi dat jullie dit allemaal doen! werk en geniet ze nog daar. Tegen de tijd dat jullie terug zijn zit ik al in Australie ( waar jullie overigens ook altijd welkom zijn! ) groetjes en liefs Lidy -
24 Februari 2015 - 18:06
Tom:
Heerlijk om te lezen over jullie ervaringen. En fijn dat we op deze manier betrokken worden bij jullie wel en wee.
Geniet van alles!
Groetjes,
Tom -
24 Februari 2015 - 18:49
Loes:
Leuk weer om jullie ervaringen te delen. Het ziet er erg mooi uit daar, ondanks dat de mensen zelf zo arm zijn. Een grote tegenstrijdigheid denk ik, goud op de deuren, maar geen stromend water en/of electriciteit voor de mensen zelf. Veel plezier verder, in afwachting van jullie nieuwe ontdekkingen.
-
24 Februari 2015 - 19:00
Gertie:
Joke en Ad, wat geweldig wat jullie nu weer meemaken. Het zal vast veel voldoening geven. Leuk dat wij zo ook een beetje mee mogen kijken! -
24 Februari 2015 - 19:26
Corrie En Co:
zo herkenbaar allemaal, en leuk zoals jullie het beschrijven. We hopen dat jullie je nuttig kunnen maken, maar dat zal best wel lukken. Doe iedereen maar de groetjes en geniet van je tijd daar. En het weer wordt alleen maar warmer, heerlijk toch? groetjes uit Enkhuizen. -
25 Februari 2015 - 12:26
Paul Van Den Berg:
Beste Joke en Ad,
het blijft erg interessant om met jullie mee te mogen kijken in een voor ons totaal andere cultuur;
Op deze manier verrijken jullie niet alleen jullie eigen geest,maar zeker ook die van ons als lezers.Dank jullie zeer voor jullie verslagen en foto's.
Paul en Silvia.
-
25 Februari 2015 - 13:00
Corrie De Bruin:
Dag Joke en Ad
Fijn dat julie zo genieten van Nepal.Gezellig om
Het verslag weer te lezen.
Tot de volgende keer.
Groetjes Corrie. -
25 Februari 2015 - 21:05
Rob En Coeta:
Hoi joke en Ad
Wat een ervaring weer.Leuk om jullie verslag te lezen.
groetjes en tot het derde verslag -
26 Februari 2015 - 15:47
Marian Morsch:
Hallo Ad en Joke,
Wat heerlijk om dit weer allemaal te lezen. En zo te zien is er genoeg werk voor jullie. wat hebben wij het dan toch rijk.
Mooie foto's ook, kijk alweer uit naar het volgende verslag.
Geniet ervan en laat alles lekker op je inwerken.
Groetjes marian en gerard. -
26 Februari 2015 - 17:42
Greet :
Wat doet dit me denken aan onze reis door India. Zoveel tempels, het brengen van offergaven, de vuilnis overal, de dieren tussen al het verkeer door, de vriendelijke, rustige mensen.
En dan die armoedige, overvolle schooltjes. Je zou er zo aan de slag willen.
Nou Ad en Joke, dat doen jullie dan ook!
Leuk dat wij er verslag van krijgen.
Groeten:Greet.
-
26 Februari 2015 - 21:19
Tea Den Exter:
Ha Joke en Ad,
Heb genoten van je verslagen. Ben nooit zover geweest, maar door de beschrijving kreeg ik een heel aardig beeld. Goed bezig! Veel succes met alles!
Groetjes, Tea. -
27 Februari 2015 - 12:23
Huub:
Leuk parentes! Vervelend van je keel mam! Pas op jullie zelf, take care, Huub -
03 Maart 2015 - 19:48
Margreet Ranzijn:
Hoi Joke en Ad,
Zo te lezen is Joke een halve adjunct-directeur geworden op de school. Maar Joke kennende komt ze wel helderheid vragen als ze denkt dat er iets niet klopt. Dus.. wel direct dus aan de slag.
Inderdaad vind ik het leven daar in de bergen Middeleeuws hard aandoen en tevens mooi met tradities, hulp of gewoonten. Alsof je een paar eeuwen terug in de tijd stapt. Dan besef je dat dus ook je hele denken en doen daardoor wordt beïnvloed.
Maar.....mooi en goed werk voor de kinderen.
Groetjes
Margreet -
04 Maart 2015 - 22:39
Nelly Mann (van De Engelse Les):
Mis je wel op de les, maar geweldig, dat jullie dit doen.
Ben jaren geleden in Nepal geweest, maar alleen als toerist.
Dan zie je alleen de buitenkant.
Veel succes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
